Przegląd filmów Alfreda Hitchcocka

Kino Letnie (pokazy filmowe na patio)

Alfred Hitchcock przedstawia

Alfred Joseph Hitchcock  ? brytyjski reżyser i producent filmowy odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego, pionier suspensu i thrillera psychologicznego. Po zrealizowaniu wielu udanych filmów w Wielkiej Brytanii przeniósł się do Hollywood. Często uważany jest za najlepszego brytyjskiego reżysera wszechczasów i jednego z najlepszych i najbardziej wpływowych reżyserów w historii kina.

Podczas Kina Letniego z Alfredem Hitchcockiem zobaczymy:

24.07.2015 (piątek), godz. 20:30

Okno na podwórze ? thriller z 1954 roku (112 min) w rolach głównych James Stewart, Grace Kelly. Kiedy znany fotograf L.B. 'Jeff’ Jeffries (James Stewart) łamie nogę i zostaje przykuty do wózka inwalidzkiego, jego obsesją staje się obserwowanie życia prywatnego sąsiadów. Podejrzewając pewnego sprzedawcę o zamordowanie żony, Jeffries prosi swoją przyjaciółkę – bywającą w towarzystwie, elegancką kobietę (Grace Kelly) – aby pomogła mu ustalić rzeczywisty bieg wydarzeń. Wydarzeń, które doprowadzą do jednego z najbardziej emocjonujących zakończeń w historii filmu.

25.07.2015 (sobota), godz. 20:30

Ptaki ? dreszczowiec z 1963 roku (119 min) w rolach głównych Tippi Hedren, Rod Taylor. Niewielkie nadmorskie miasteczko Bodega Bay zostaje zaatakowane przez niesłychanie agresywne ptaki. Początkowe sporadyczne przypadki zamieniają się szybko w prawdziwą inwazję. Przerażeni mieszkańcy desperacko walczą o życie, a ogólnej panice towarzyszą próby opanowania sytuacji… „Ptaki” to jeden z najlepszych i najważniejszych thrillerów w historii kina. Mimo upływu lat film nic nie stracił na swej atrakcyjności.

26.07.2015 (niedziela), godz. 20:30

Człowiek, który wiedział za dużo ? thriller z 1956 roku (120 min) w rolach głównych James Stewart i Doris Day. Amerykański lekarz Ben McKenna wyjeżdża z rodziną na wakacje do Maroka. W autobusie poznają Francuza, Louisa Bernarda. Na targu w Marakeszu Bernard, agent francuskiego wywiadu, zostaje zamordowany na ich oczach. Umierając, mówi Benowi, że w Londynie dojdzie do zamachu na znanego polityka. Całe zdarzenie obserwuje poznane podczas podróży małżeństwo Draytonów, w rzeczywistości para terrorystów. Wkrótce porywają oni synka McKenny, aby w ten sposób zmusić go do milczenia. Ben wraz z żoną jadą za nimi do Londynu, ale nie mogą zawiadomić policji. Wiedzą tylko, że zamach ma nastąpić podczas koncertu w Albert Hall. Pragnąc ratować swoje dziecko i zapobiec tragedii, rozpoczynają niebezpieczną grę z przestępcami. Hitchcock nakręcił pierwszą wersję filmu w 1934 roku. Po latach zrealizował kolorowy remake. Piosenka z filmu, śpiewana przez Doris Day, „Whatever Will Be, Will Be (Que Sera, Sera)” została nagrodzona Oscarem.

Wstęp Wolny- Zapraszamy serdecznie na nasze patio

 

Dni Siergieja Paradżanowa w Polsce

Centrum Sztuki Fort Sokolnickiego zaprasza na ?Dni Siergieja Paradżanowa w Polsce?, które odbędą się 10-13.07.2015r.

Siergiej Paradżanow (ur. 9.01.1924 w Tyflisie, zm. 21.07.1990 w Erywaniu) ukraiński reżyser ormiańskiego pochodzenia uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców kina XX wieku. Jego twórczość artystyczna oraz głoszone poglądy były kilkakrotnie przyczyną zatargów reżysera z władzą.

Za debiut fabularny Paradżanowa uznaje się film „Andrijesz”, zrealizowany w 1955 roku wspólnie z Jakowem Bazelianem. Natomiast przełomowym filmem w karierze reżysera okazał się film „Cienie zapomnianych przodków” z 1964 roku. Film ten jest adaptacją opowiadania Mychajła Kociubyńskiego, zrealizowane w setną rocznicę urodzin pisarza, bogato korzystające z huculskich wierzeń i legend.  Film zdobył wiele nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych i to on przysporzył Paradżanowowi światowej sławy.

Dniom Paradżanowa w Centrum Sztuki Fort Sokolnickiego będą towarzyszyły pokazy filmowe, spotkania autorskie a także wystawa prac ukraińskich artystów: Borisa Yeghiazaryana oraz Kateryny Kosianenko, którą będzie można oglądać do 26 lipca.

 

Szczegółowy program:

10.07.2015 (piątek) ? wstęp na zaproszenia

20.00 – Uroczyste otwarcie międzynarodowego projektu ?Dni Siergieja Paradżanowa w Polsce?

Wernisaż wystawy malarstwa Borisa Yeghiazaryana ?Ogniem miłości? oraz wystawy malarstwa Kateryny Kosianenko ?Cienie zapomnianych przodków?

21.00 ? Folklorystyczne przedstawienie ?Ślubne freski lub Kwiat dla Paradżanowa?

22.00 ? Projekcja filmu ?Cienie zapomnianych przodków? ? reż. Siergiej Paradżanow

 

11.07.2015 (sobota) ? projekcie filmowe// wstęp wolny

20.00 ? ?Niebezpiecznie niezależny człowiek? ? reż. Roman Sirman, słowo wstępne ? Roman Sirman (Kijów, Ukraina)

21.00 ? ?Granat i jabłko: Paradżanow i Guerra? ? Spotkanie autorskie z Laurą Guerrą (Włochy)

22.00 ? ?Kolor granatu? ? reż. Siergiej Paradżanow

 

12.07.2015 (niedziela) ? projekcja filmowa// wstęp wolny

21.00 ? ?Niebezpiecznie niezależny człowiek? ? reż. Roman Sirman

 

13.07.2015 (poniedziałek) – projekcja filmowa// wstęp wolny

21.00 ? ?Cienie zapomnianych przodków? ? reż. Siergiej Paradżanow

 

10-24.07.2015 ? Wystawa malarstwa Borisa Yeghiazaryana ?Ogniem miłości? oraz wystawy malarstwa Kateryny Kosianenko ?Cienie zapomnianych przodków?// wstęp wolny

Czerwiec w Centrum Polskiego Filmu Dokumentalnego

Centrum Polskiego Filmu Dokumentalnego w Centrum Sztuki FORT Sokolnickiego w ramach projektu ?Dokument Cyfrowo? zaprasza na pokazy filmów dokumentalnych.

19 czerwca (piątek) godz. 19.00

?Powódź ?? reż. Jerzy Bossak (13 min., 1947; prod. Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski)

Jeden z pierwszych filmów dokumentalnych, powstałych w powojennej Polsce. Film zilustrowany samymi dźwiękami muzyki przedstawia skutki powodzi z 1947 roku. Pozbawione komentarza obrazy pokazują potęgę żywiołu i wysiłki ludzi ratujących się przed kataklizmem. Film zdobył I nagrodę na II MFF w Cannes.

?Ulica Brzozowa? ? reż. Wojciech J. Has, Stanisław Różewicz (9 min., 1947; prod. Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski)

Film, pokazuje odradzającą się Warszawę, po wojnie. Miasto powoli podnosi się z upadku, głównie dzięki mieszkańcom, którzy ciężką pracą zespołową odbudują swoją stolicę. Dokument pomimo oczywistego przekazu propagandowego, powstał ku pokrzepieniu serc, a dzisiaj jego obrazy przedstawiają niezaprzeczalną wartość historyczną i archiwalną.

?Moje miasto? ? reż. Wojciech J. Has (7 min., 1950; prod. Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski)

Osobista i liryczna wizja Krakowa przedstawiona przez Wojciecha Jerzego Hasa. Nostalgiczny ton narratora/bohatera opowiada o mieście, które z żalem musi opuścić.

 

26 czerwca (piątek) godz. 19.00

?Niedzielny poranek? ? reż. Andrzej Munk (19 min., 1955; prod. Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa))

Twórca ?Zezowatego szczęścia? portretuje Warszawiaków, w ich pełnym kolorów mieście. Kurs autobusem miejskim daje sposobność obserwowania różnych zabawnych zachowań pasażerów, ale jest też krótką historią skłóconej pary, która na szczęście prowadzi do happy endu.

?Idę do słońca? – reż. Andrzej Wajda (13min., 1955; prod. Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa))

Impresja filmowa Andrzeja Wajdy o twórczości Xawerego Dunikowskiego ? wybitnego polskiego rzeźbiarza. Reżyser, za pomocą precyzyjnie skomponowanych kadrów, przedstawia kolejne rzeźby jako abstrakcyjne formy oddające egzystencjalny niepokój artysty.

?Mistrz Nikifor? ? reż. Jan Łomnicki (6 min., 1956; prod. Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa) )

Krótki esej o krynickim malarzu Nikiforze. Film jest rekonstrukcją jednego dnia z życia Twórcy, dla którego malowanie było całym światem.

 

19 i 26 CZERWCA (PIĄTEK) godz. 19:00// WSTĘP WOLNY
Więcej informacji: kultura@nowyfort.pl, tel.501 461 533

Bronek z Obidzy

Centrum Polskiego Dokumentu w Centrum Sztuki FORT Sokolnickiego zaprasza na:

Pokaz filmu  ?Bronek z Obidzy? Lecha Strzałkowskiego
30 maja (sobota) o godz. 19.00

WSTĘP WOLNY


Po pokazie odbędzie się spotkanie z reżyserem filmu Lechem Strzałkowskim i bohaterem filmu Bronkiem Kozieńskim.

 

?Bronek z Obidzy? (22 min., 2014r, reżyseria, scenariusz, zdjęcia i montaż: Lech Strzałkowski)

 

To opowieść o człowieku, nie z pierwszych stron gazet, z ekranów kin czy telewizorów.

Chociaż postać już dosyć szeroko rozpoznawalna, nie tylko w kraju nad Wisłą w dorzeczach Dunajca, lecz i po drugiej stronie Odry i dalej na zachód, nie tylko dzięki temu, że pisze jak pisze i o czym pisze, lecz dzięki temu, że on po prostu tam był, jest i dalej ma to na myśli.

 

Bronek z Obidzy, to film w którym nie ma nic zmyślonego, od postaci, krajobrazów, czy też opowieści przeplatającej się we wszystkich scenach czy kilku wierszach wyczytanych dla oddechu, nawet słowa wyśpiewane w kilku ujęciach filmu są jego autorstwa.

Warto jednak zwrócić uwagę na słowa wypowiadane. Poskładać je w spójną całość i wyłoni się z tego człowiek, zwykły, jak setki, tysiące innych, który chociaż opowiada o wszystkim z pewną dozą goryczy, wcale się nie skarży, nie obwinia o nic nikogo, jak prawdziwy twardy góral bierze wszystko na swoje bary i wszystko czego doświadczył, co los mu zesłał, bierze jako dobro, czy też zło konieczne, przypisane każdemu bez znaczeń.

 

Ten film to nie dzieło tworzone długimi przygotowaniami, scenariuszami układanymi ręką perfekcjonisty, to kawałek dobrej roboty stworzony jakby z marszu i ten ?marsz? czy to z piłą motorową, siekierą, czy kosą nie jest niczym innym jak codzienną czynnością większości społeczeństw całego globu, że akurat trafiło to na Bronka, to już wina, czy też zasługa twórcy tego nad wyraz realnego przekazu.

Co kierowało Lecha Strzałkowskiego aby kierować kroki za ?marszem? Bronka z Obidzy? Pytanie pozostawiamy tylko jemu.

 

Tak czy inaczej jednego powinniśmy być pewni, skoro Bronkowi w wielu sferach niełatwego życia udało się tak wiele zmienić na dobre, udało mu się w niedługim czasie stworzyć ?coś? co każe niejednemu podążać jego śladem, zasłuchać się w jego słowa i co najważniejsze dać im wiarę.

Powinniśmy być pewni, że jeszcze nie raz o nim usłyszymy, a może spotkamy gdzieś na ulicach Warszawy, która nie jest mu obca, ale o tym może już usłyszymy innym razem.

 

Lech Strzałkowski ? Urodził się 19 lutego 1982 roku w Nowym Sączu.

Po zdaniu Egzaminu Dojrzałości rozpoczął naukę w prywatnej, dwuletniej Szkole Filmowej CAMERIMAGEFILM SCHOOL (kierunek Realizacja Obrazu Filmowego i Telewizyjnego) w Toruniu.

Jego filmem dyplomowym był film pt.? Mój tata? za który otrzymał GRAND PRIX – 22 Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „Dozwolone do 21” w Warszawie.

W 1999 roku wraz z grupą przyjaciół założył Studio Filmowe SCREEN ART FILM.

Przez studio przewinęło się kilkaset osób i zostały wyprodukowane cztery pełnometrażowe filmy fabularne.

 

Zrealizował szesnaście filmów fabularnych i dokumentalnych. Obrazy te były prezentowane w kilkunastu kinach w Małopolsce, na festiwalach filmowych oraz podczas pokazów specjalnych. Na film obyczajowy autorstwa Lecha Strzałkowskiego pt.: „Zaskoczeni życiem” uczęszczały szkoły średnie z Krakowa, Nowego Sącza, Gorlic i Grybowa w ramach zajęć dydaktycznych.

Dwa filmy dokumentalne pt.: „Mój Tata” i „Muzyczna Owczarnia” były wielokrotnie emitowane na antenie TVP 2 oraz TVP KULTURA.

 

Weekend z Charlie Chaplinem

24-26 (piątek-niedziela) kwietnia, godz: 18:30 // Wstęp Wolny

 

Charlie Chaplin urodził się 16 kwietnia 1889r. Z tej okazji, właśnie w kwietniu, zapraszamy na przegląd filmów tego wybitnego reżysera i aktora kina niemego, później także filmów udźwiękowionych.

Chaplin grał w filmach, reżyserował, był producentem, scenarzystą i kompozytorem. Jego najbardziej znaną postacią filmową był Tramp postać z manierami dżentelmena, noszący przyduże spodnie i buty oraz ciasny żakiecik, melonik, bambusową laseczkę i wąsik.

 

Dla miłośników talentu Charlie Chaplina mamy jeszcze jedną niespodziankę wydawnictwo Marginesy wydało właśnie książkę ?Ostatni taniec Chaplina? autorstwa Fabio Stassi, książkę tą będą mogli Państwo zakupić podczas naszych pokazów. A już wkrótce konkurs na naszym facebooku, gdzie będą mogli Państwo wygrać tą wyjątkową książkę- zapraszamy.

 

Weekend z Charlie Chaplinem otworzymy w piątek 24.04.2015, godz: 18:30 dwoma filmami:

Charlie gra Carmen i Charlie ucieka

Charlie gra Carmen  ? film niemy z 1915 roku. Film jest parodią opery Carmen Georges’a Bizeta oraz noweli Prospera Mérimée o tym samym tytule. Charlie, gra hiszpańskiego żołnierza, wysłanego na południe kraju, aby schwytać bandę Cyganów. Tam zakochuje się w pięknej Carmen ich przywódczyni.

Charlie uciekafilm niemy z 1917 roku. Charlie jest skazańcem, który ucieka z więzienia. Chcąc pozbyć się pasiastego mundurka, kradnie przypadkowemu mężczyźnie jego strój kąpielowy. Udając pływaka, bierze kąpiel, w czasie której ratuje od utonięcia dwie kobiety. Majętne damy zapraszają swego wybawiciela do domu.

W sobotę 25.04.2015, godz: 18:30 zapraszamy na trzy filmy:

Charlie marynarzem, Charlie piekarczykiem i Charlie włóczęgą

Charlie marynarzem – film niemy z 1915 roku. Armator statku, aby wyłudzić odszkodowanie pragnie zatopić swoją jednostkę podczas ostatniego rejsu. Zabiera na statek włóczęgę (Charlie Chaplin), zakochanego w jego córce, by pomógł w uśpieniu członków załogi i zrealizowaniu planu.

Charlie piekarczykiem ? film niemy z 1914 roku. Charlie wraz z kolegą kelnerem zostają piekarzami w okresie, kiedy pracownicy piekarni strajkują. Protestujący wkładają do jednego z surowych bochenków laskę dynamitu. Podczas wypieku chleba dochodzi do eksplozji.

Charlie włóczęgą – film niemy z 1915 roku. Charlie wciela się w postać ubogiego skrzypka., który pewnego dnia traci pracę i trafia w pobliże cygańskiego taboru. Zakochuje się tam w młodej dziewczynie. Aby obronić się przed gniewem herszta Cyganów wyruszają w podróż ukradzionym wozem. Na swojej drodze spotykają wędrownego malarza, którego piękny obraz odmieni życie uciekinierki.

 

Przegląd zakończymy w niedzielę 26.04.2015, godz: 18:30:

Charlie żołnierzem i Charlie w parku

Charlie żołnierzem – film niemy z 1918 roku. Charlie jest szeregowcem, biorącym udział w ćwiczeniach podczas I wojny światowej. Oddział Charliego składa się z wyjątkowo niezdarnych żołnierzy, a Charlie przewyższa wszystkich swoją nieporadnością. W nocy, ma sen, w którym dokonuje bohaterskich czynów.

Charlie w parku – film niemy z 1915 roku. Włóczęga kradnie dziewczynie torebkę, chwilę później złodziej próbuje ukraść Charliemu kiełbaski, ale zostawia mu zabraną wcześniej torebkę dziewczyny. Przechodzi ona z rąk do rąk, aż w końcu trafia do prawowitej właścicielki. Dziewczyna gniewa się na swojego narzeczonego, który nie obronił jej przed napaścią. Zrozpaczony młodzieniec chce rzucić się do jeziora.

Na szczecie Charlie przychodzi mu z pomocą.

 

Książka: Ostatni taniec Chaplina

Autor: Fabio Stassi

Wydawnictwo Marginesy

 

W bożonarodzeniowy wieczór Śmierć odwiedza Chaplina w jego szwajcarskim domu. Wielki aktor i reżyser przekroczył już osiemdziesiątkę, ma małego syna i chce żyć jak najdłużej, by jego dziecko mogło przy nim dorastać. Zdobywa się na odwagę i proponuje Starej Pani umowę: jeśli uda mu się ją rozbawić, zyska rok życia.

 

Tak zaczyna się osobliwy taniec artysty ze Śmiercią; tej nocy od śmierci uratuje go nie tyle doskonałe aktorstwo, lecz mimowolny komizm wynikający z dolegliwości podeszłego wieku. Wykonanie wyroku zostanie odroczone.

 

W oczekiwaniu na ostateczne spotkanie Chaplin pisze do syna długi, pełen pasji list. Pragnie mu opowiedzieć swoją prawdziwą historię, której nikt dotąd nie słyszał. Słowa listu obrazują brawurową przygodę, jaką było jego życie, i rewolucyjną epokę, w której urodził się, dorastał i robił karierę.

 

Ubogie dzieciństwo w Wielkiej Brytanii, ojciec alkoholik i niespełna rozumu matka; debiut na scenie u boku brata, cyrk i wodewil; pierwsze sukcesy i przybycie do Stanów Zjednoczonych, gdzie jako młody chłopak był drukarzem, bokserem, balsamistą. I podróżował z jednego wybrzeża na drugie.

 

W tych latach wszystko ulega zmianom, snop światła rzucony na biały ekran poruszył wyobraźnię całego narodu. Ameryka przegląda się w lustrze pierwszych filmów ? romantyczna i drżąca ze wzruszenia, utopijna i zdolna wykonać każdy czyn, od najbardziej altruistycznego po najbardziej podły. Bywa powabna jak woltyżerka Ester, która oczarowała Europę, a zarazem ponura i gotowa do gwałtu jak Ku Klux Klan.

 

Amerykańska młodość Charliego kończy się, gdy ma dwadzieścia pięć lat i szczęśliwy zbieg okoliczności pozwala Chaplinowi stworzyć charakterystyczną postać (niepewny chód, laseczka i zakurzony melonik, maniery lorda w ubraniu żebraka). Dawny Charlie Chaplin przestaje istnieć. Rodzi się Włóczęga. I odtąd zmienia się cały świat Chaplina.

 

O Autorze:

Pochodzący z Sycylii Fabio Stassi mieszka w Viterbo i pracuje w Rzymie jako bibliotekarz. Jest autorem trzech powieści: Fumisteria (Dowcipkowanie, 2006; nagroda im. Vittoriniego za najlepszy debiut), E? finito il nostro carnevale (Nasz karnawał się skończył, 2007) i La rivincita di Capablanca (Odwet Capablanki, 2008; Nagroda Palmi 2009, Nagroda Coni 2009).

Relacja z pokazu filmu dokumentalnego „UWIKŁANI”

20 marca w ramach Centrum Polskiego Dokumentu odbył się pokaz dwóch filmów jednej z najbardziej znanych polskich dokumentalistek Lidii Dudy. Obejrzeliśmy film „Herkules” z 2002 r. i „Uwikłanych” z 2012 r. Po seansie widzowie spotkali się z autorką filmów. Reżyserka zdradziła wiele sekretów swojej kuchni filmowej. Opowiadała też o tragicznym losie jednego z bohaterów „Uwikłanych”, który odebrał sobie życie 18 miesięcy po zakończeniu filmu. Fascynująca rozmowa trwała prawie półtorej godziny.

?Uwikłani? (50 min., 2012; prod.: Telemark, Telewizja Polska)

Kiedy ofiara zmienia się w kata. Historia pedofila i jego dziewięcioletniej ofiary. Kiedy po kilku latach przestępca wychodzi z więzienia, molestowany przez niego chłopak dochodzi do wniosku, że sprawiedliwości nie stało się zadość i postanawia sam ją wymierzyć. Role się odwracają: ofiara zamienia się w mściciela, a kat staje się ofiarą. To film o przypadku, który zmienia całe życie i wikła w historię, która zdaje się nie mieć końca.

Nagrody dla filmu na festiwalach filmowych:

Grand Prix ?Złoty Lajkonik? na Krakowskim FF, 2012

– Nagroda Prezesa Telewizji Polskiej dla najlepszego operatora filmu dokumentalnego dla Wojciecha Staronia na Krakowskim FF, 2012

– Nagroda Stowarzyszenia Twórców Obrazu Filmu Fabularnego za zdjęcia w filmie dokumentalnym dla Wojciecha Staronia na Krakowskim FF, 2012

– Nagroda Specjalna na Międzynarodowy Festiwal Reportażu Telewizyjnego ?Camera Obscura? w Bydgoszczy, 2012

– Nagroda ?Cierpliwe oko” im. Kazimierza Karabasza na Festiwalu Mediów ?Człowiek w zagrożeniu? w Łodzi, 2012

– Nagroda za reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Prawach Człowieka w Pradze, 2013.

– Srebrny Medal w kategorii produkcji telewizyjnych na MFF w Nowym Jorku, 2013

– ?Srebrny Hugo? w kategorii społecznych i politycznych dokumentów telewizyjnych na MFF w Chicago, 2013

Nagroda dla najlepszego dokumentu telewizyjnego na MFF Dokumentalnych w Mexico City, 2013

Jako suport: wielokrotnie nagradzany film Lidii Dudy pt. ?Herkules? (25 min., 2004; prod.: PWSFTviT)

Lidia Duda ? urodziła się w Tychach. Skończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim, pracę magisterską pisała na temat Hieronima Boscha. Po studiach pracowała m.in. w klubie jazzowym i w Operze Wrocławskiej, była nauczycielką plastyki w Tychach. Pracę w mediach zaczynała od działu reklamy katowickiego oddziału Telewizji Polskiej. Wkrótce została reporterką ?Aktualności? TVP Katowice. Specjalizowała się w tematach społecznych. Od końca lat 90. związana z Ekspresem Reporterów, dla którego zrealizowała ponad 60 reportaży, później z Redakcją Filmu Dokumentalnego i Reportażu Programu 2 TVP. Pierwszym jej reportażem, który miał olbrzymi oddźwięk był ?U nas w Pietraszach? z 2002 roku, po którym ówczesna minister pracy Barbara Labuda wdrożyła program pomocy dla popegeerowskich wsi. Międzynarodową sławę przyniósł reżyserce film ?Herkules? z 2002 roku. Po nim zrealizowała jeszcze m. in. ?Braci? (2007), ?Życie w cieniu radia? (2008), ?Uwikłanych? (2012) i ?Wszystko jest możliwe? (2013). Jest laureatką Wielu nagród i wyróżnień, w tym Listu gratulacyjnego od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej wręczonego w 2006 roku i nagrody za Szczególny Wkład w Rozwój Reportażu na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Reportażu ?Camera Obscura” w Bydgoszczy.

Prowadzenie: Marcin Więcław, filmoznawca, reżyser, script doctor.

Już teraz zapraszamy na kolejny pokaz 10 kwietnia. Zobaczymy wielokrotnie nagradzany film Wojciecha Kasperskiego ?Nasiona?, po którym odbędzie się spotkanie z reżyserem.

Relacja z pokazu filmu „Bocznica”

W piątek 6 marca miał miejsce pokaz dwóch filmów dokumentalnych Anny Kazejak, po którym odbyło się spotkanie z autorką. Na początku zobaczyliśmy etiudę szkolną pt. „Puls” – pierwszy film, jaki reżyserka w ogóle zrobiła. Głównym punktem wieczoru był, wielokrotnie nagradzany w kraju i zagranicą, film „Bocznica” z 2009 roku. Podczas spotkania reżyserka zdradziła wiele zakulisowych informacji związanych z realizacją obu filmów. Dowiedzieliśmy się na przykład, że jeden z bohaterów „Pulsu” zmarł dwa miesiące po realizacji filmu. Zaś prawie nikt z pierwotnie planowanych bohaterów „Bocznicy” nie znalazł się w końcowej wersji dokumentu. Podczas realizacji pojawiali się nowi, inny, za którymi podążyli twórcy. Na koniec spotkania autorka opowiedziała o swoich aktualnych planach zawodowych.

Relacja wideo (realizacja: Dorota Jarosławska):

?Bocznica? (46 min., 2009; prod.: BESTA FILM, Telewizja Polska)

Nostalgiczne wspomnienie lata. Opowieść o jednym z ostatnich turnusów wczasów wagonowych na Helu. W przeciwieństwie do gwarnych kurortów, nikt nie popisuje się tu eleganckimi strojami, czy drogimi samochodami. Wagony stoją w pobliżu lasu, z którego niekiedy wyłaniają się dziki, dookoła pachnie sosnową żywicą, a żółty, nadmorski piasek tuż przy torach przypomina o bliskim sąsiedztwie morza. Ktoś słucha radia, ktoś inny ogląda telewizję, dzieci grzebią się w piasku. Rozmawia się rzeczach błahych i całkiem poważnych: o sensie życia, Bogu, śmierci. Rodzą się przyjaźnie i pierwsze miłości?

 

Nagrody dla filmu na festiwalach filmowych:

– Nagroda Prezesa Telewizji Polskiej dla najlepszego reżysera filmu dokumentalnego na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda Prezesa Telewizji Polskiej dla najlepszego operatora filmu dokumentalnego dla Jakuba Gizy na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda Jury Studentów miasta Krakowa na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda w kategorii: film dokumentalny na Telewizyjnym FF ?Kręci się?, 2009

– Nagroda w kategorii: najlepsza reżyseria na Telewizyjnym FF ?Kręci się?, 2009

– Nagroda Publiczności na FF Dokumentalnych w internecie ?DocBoat/Warsaw Nonfiction E-Fest?, 2009.

– Nagroda ?Silver Eye? dla najlepszego filmu średniometrażowego na Międzynarodowym FF Dokumentalnych w Jihlavie, 2009

 

Jako suport:  etiuda szkolna Anny Kazejak pt. ?Puls? (9 min., 2003; prod.:  PWSFTviT)

 

Anna Kazejak ? urodziła się w Bytomiu. Studiowała kulturoznawstwo, ukończyła Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2007). Zadebiutowała wspólnie z Janem Komasą i Maciejem Migasem, jako autorka jednej z części ?Ody do radości? (2005) . Niedługo potem nominowana do Paszportu ?Polityki? i Byków ?Sukcesu?. Reżyserka seriali:  Apetyt na Miłość (2006), Plebania (2011), Bez Tajemnic (2011, 2012). Autorka filmów fabularnych ?Skrzydlate świnie? (2006) i ?Obietnica? (2014). Laureatka nagród na festiwalach w Cottbus, Tbilisi, Bejrucie, Trieście, Rio de Janeiro, Gdyni, Krakowie i wielu innych.

Prowadzenie: Marcin Więcław, filmoznawca, reżyser, script doctor.

Już teraz zapraszamy na kolejne spotkanie: 20 marca. Naszym gościem będzie Lidia Duda ? jedna z najbardziej utytułowanych polskich dokumentalistek. Zobaczymy, między innymi, film ?Uwikłani? o pedofilu i jego chcącej się zemścić ofierze.

Pokaz filmu „Bocznica”

Centrum Polskiego Dokumentu w Centrum Sztuki FORT Sokolnickiego zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu ?Nagrodzone polskie dokumenty ostatniej dekady?.

Pokaz filmu  ?Bocznica? Anny Kazejak  
6 marca (piątek) o godz. 19.00  WSTĘP WOLNY
Po pokazie odbędzie się spotkanie z reżyserką filmu.

?Bocznica? (46 min., 2009; prod.: BESTA FILM, Telewizja Polska)

Nostalgiczne wspomnienie lata. Opowieść o jednym z ostatnich turnusów wczasów wagonowych na Helu. W przeciwieństwie do gwarnych kurortów, nikt nie popisuje się tu eleganckimi strojami, czy drogimi samochodami. Wagony stoją w pobliżu lasu, z którego niekiedy wyłaniają się dziki, dookoła pachnie sosnową żywicą, a żółty, nadmorski piasek tuż przy torach przypomina o bliskim sąsiedztwie morza. Ktoś słucha radia, ktoś inny ogląda telewizję, dzieci grzebią się w piasku. Rozmawia się rzeczach błahych i całkiem poważnych: o sensie życia, Bogu, śmierci. Rodzą się przyjaźnie i pierwsze miłości?

 

Nagrody dla filmu na festiwalach filmowych:

– Nagroda Prezesa Telewizji Polskiej dla najlepszego reżysera filmu dokumentalnego na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda Prezesa Telewizji Polskiej dla najlepszego operatora filmu dokumentalnego dla Jakuba Gizy na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda Jury Studentów miasta Krakowa na Krakowskim FF, 2009

– Nagroda w kategorii: film dokumentalny na Telewizyjnym FF ?Kręci się?, 2009

– Nagroda w kategorii: najlepsza reżyseria na Telewizyjnym FF ?Kręci się?, 2009

– Nagroda Publiczności na FF Dokumentalnych w internecie ?DocBoat/Warsaw Nonfiction E-Fest?, 2009.

– Nagroda ?Silver Eye? dla najlepszego filmu średniometrażowego na Międzynarodowym FF Dokumentalnych w Jihlavie, 2009

 

Jako suport:  etiuda szkolna Anny Kazejak pt. ?Puls? (9 min., 2003; prod.:  PWSFTviT)

 

Anna Kazejak ? urodziła się w Bytomiu. Studiowała kulturoznawstwo, ukończyła Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2007). Zadebiutowała wspólnie z Janem Komasą i Maciejem Migasem, jako autorka jednej z części ?Ody do radości? (2005) . Niedługo potem nominowana do Paszportu ?Polityki? i Byków ?Sukcesu?. Reżyserka seriali:  Apetyt na Miłość (2006), Plebania (2011), Bez Tajemnic (2011, 2012). Autorka filmów fabularnych ?Skrzydlate świnie? (2006) i ?Obietnica? (2014). Laureatka nagród na festiwalach w Cottbus, Tbilisi, Bejrucie, Trieście, Rio de Janeiro, Gdyni, Krakowie i wielu innych.

Prowadzenie: Marcin Więcław, filmoznawca, reżyser, script doctor.

Już teraz zapraszamy na kolejne spotkanie: 20 marca. Naszym gościem będzie Lidia Duda ? jedna z najbardziej utytułowanych polskich dokumentalistek. Zobaczymy, między innymi, film ?Uwikłani? o pedofilu i jego chcącej się zemścić ofierze.

Relacja z pokazu filmu p.t. „Portrecista”

W piątkowy wieczór (6.02) w Centrum Polskiego Dokumentu można było zobaczyć nagrodzony na szeregu festiwalach w Polsce i zagranicą film „Portrecista”
W spotkaniu z widzami po seansie uczestniczyli: reżyser filmu Ireneusz Dobrowolski i autorka książki „Fotograf z Auschwitz” Anna Dobrowolska. Reżyser opowiadał, jak trafił na bohatera filmu Wilchelma Brasse. Mówił, co działo się z bohaterem po wojnie i dlaczego dopiero przekroczywszy osiemdziesiątkę zdecydował się opowiedzieć o swoich obozowych przeżyciach. Anna Dobrowolska wyjaśniała, jak powstała jej książka, która jest zapisem kilkunastu godzin wywiadu, nagranego na potrzeby filmu, uzupełnionego relacjami innych naocznych świadków opisywanych przez Wilchelma Brasse wydarzeń. Goście opowiadali też o recepcji ich filmu za granicą. Następnie na sali rozgorzała gorąca dyskusja na temat pokazywania nazistowskich obozów śmierci we współczesnej kulturze. Rozmowa autorów z widzami seansu trwała przeszło godzinę.

Relacja wideo z pokazu:

?Portrecista? (52?, 2005, prod: Grupa Filmowa Rekontrplan dla Programu 1 TVP)

Po wojnie nigdy już nie zrobił żadnego zdjęcia. Film opowiada historię Wilhelma Brasse ? fotografa, który trafił do Auschwitz za odmowę podpisania Reischlisty. Tu, pod okiem SS prowadził fotograficzną dokumentację obozu. Fotografował to, co mu kazano: pracę więźniów, prywatne spotkania oficerów SS z ich rodzinami, doświadczenia medyczne i przede wszystkim policyjne portrety więźniów do kartotek.

W filmie bohater opowiada o kilku, wybranych zdjęciach i opisuje związane z nimi historie.  Mówi o oprawcach, którzy wsławili się bestialstwem i o zwykłych ludziach, z którymi zetknął się w pracowni fotograficznej w ich drodze do śmierci.

Nagrody dla filmu na festiwalach filmowych:

Nagroda Główna ?Srebrny Lajkonik? dla najlepszego filmu dokumentalnego na Krakowskim Festiwalu Filmowym, 2006

– Główna Nagroda ?Złoty Warszawski Feniks? na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym ?Żydowskie Motywy?, Warszawa, 2006

– Nagroda Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym ?Żydowskie Motywy? Warszawa, 2006

– Nagroda Jury Studenckiego za ?prostotę oraz spójność formy i treści, a także za zdjęcia odkrywające nieznane oblicze dobrze znanego tematu? na Międzynarodowych Dniach Filmu Dokumentalnego ?Rozstaje Europy?, Lublin, 2006

– Wyróżnienie na Gdańsk DocFilm Festival ?Godność i Praca?, 2007

– Nominacja do ?Magnolia Award? w kategorii: historyczny i biograficzny film dokumentalny na Shanghai Tv Festival, 2006.

– Grand Prix na International Documentary Film Festival ?Humanity in the World? w Sztokholmie, 2007

– Nagroda za Najlepszy Film Dokumentalny na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym ?DeReel? w Victorii, 2007

 

Ireneusz Dobrowolski ? scenarzysta, reżyser i producent. Studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie oraz jako stypendysta Ministerstwa Kultury na Wydziale Reżyserii Kijowskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej i Filmowej. Na początku lat 90-tych realizował filmy o tematyce teatralnej takie, jak: ?Hübner?, ?Teatr i polityka. Dziady 1968? czy ?Teatr w telewizji?. Następnie kręcił reklamy i teledyski. Wrócił do dokumentu filmami: ?Tajemnice gór Sowich?, ?Kościół w piekle?, ?Tajemnice służewskiego wzgórza?. Kierował działami artystycznymi Canal+ (1996/1997), Wizji TV w Wielkiej Brytanii (1998) oraz Telewizji Tele 5 (2002). Jest autorem libretta spektakli muzycznych ?Opentaniec?, ?Modus Creati? i ?Razem możemy więcej? (dwa ostatnie wyreżyserował i wyprodukował). W 2002 roku współzałożył Grupę Filmową Rekontrplan, w ramach której zrealizował ?Portrecistę?, ?Rachunek szczęścia?, ?Spalonego?, telenowelę dokumentalną dla TVP2 ?Klinika małych stworzeń?, teledysk ?Kraków? dla Grupy Myslowitz oraz w 2013 roku film fabularny ?Sierpniowe niebo.63 dni chwały? opowiadający o Powstaniu Warszawskim.

Prowadzenie: Marcin Więcław, filmoznawca, reżyser, script doctor.

Zapraszamy na kolejne spotkanie: 6 marca. Pokażemy jeden z najcieplejszych polskich filmów dokumentalnych. ?Bocznicę? Anny Kazejak.

 

 

www.nowyfort.pl
Kontakt: 603 673 514

Organizujemy pokazy dla grup: kultura@nowyfort.pl

 

 

Przegląd filmów z Jamesem Deanem

Centrum Sztuki FORT Sokolnickiego zaprasza do Kina Retro na wyjątkowe wieczory filmowe z Jamesem Deanem w dniach 18 ? 22 lutego.

James Dean jest jednym z najlepszych amerykańskich aktorów. Zaledwie trzy role, w których wystąpił, wystarczyły, aby stał się ikoną kina dla przyszłych pokoleń. James Dean oddziałuje równie silnie na dzisiejsze pokolenie widzów, jak oddziaływał na tych, którzy przed laty byli świadkami jego gwiazdorskiego debiutu.

Przegląd jego filmów otworzy obraz Buntownik bez powodu /1955/, niezwykle poruszający film, który przez Amerykański Instytut Filmowy wybrany został jednym ze 100 Największych Amerykańskich Dzieł Filmowych. Od chwili premiery filmu aktor stał się archetypem buntownika dla następnych pokoleń.

Ekranizacja Na wschód od Edenu /1955/, jednej z najlepszych i najsławniejszych powieści Johna Steinbecka, ukazująca bunt młodzieńczy, okres dorastania i relacje z ojcem, była dla Deana początkiem jego kariery aktorskiej. Film był jedynym obrazem, którego premiera odbyła się za życia aktora. I tylko jeden rok wystarczył, aby aktor stał się tak wielki, jak jego ostatnia rola w filmie Olbrzym /1956/, za którą otrzymał nominację do Oskara.

W roku swego debiutu 24-letni idol, którego mottem było „żyć szybko, umrzeć młodo” zginął w wypadku samochodowym. Tak zaczęła się legenda aktora, który stał się symbolem „straconego pokolenia” lat 50-tych i największym idolem amerykańskich nastolatków dekady.

Przegląd zamknie film dokumentalny James Dean: wiecznie młody /2005/ wyreżyserowany w hołdzie dla człowieka i legendy w 50 rocznicę jego śmierci. Dokument zawiera wiele ciekawych, niejednokrotnie bardzo rzadkich i cennych ujęć z telewizyjnych produkcji, z których większość została niedawno odnaleziona. Film przedstawia drogę młodego aktora do sukcesu.

Mimo, że James Dean przemknął przez świat kina jak kometa, jego mit pozostaje żywy do dziś.

WSTĘP WOLNY!

W programie:

18.02. (g. 20.00) – Buntownik bez powodu

19.02. (g. 20.00) – Na wschód od Edenu

21.02. (g. 20.00) – Olbrzym

22.02. (g. 20.00) – James Dean: wiecznie młody.